Zelf is hij bedrijfshulpverlener en EHBO'er, BHV’er, AED’er – ,,alle papieren heb ik'' – maar ook hartpatiënt. ,,En sinds juni 2011 ook nog suikerpatiënt''. Tweemaal kreeg Paul Muskens een hartinfarct. Eenmaal op de tennisbaan en eenmaal op zijn werk op het Friesland College in Heerenveen. Inmiddels werkt en sport hij weer volop. Paul Muskens benadrukt het belang van een defibrillator, niet alleen op het werk maar ook op de tennisbaan.

Paul Muskens (m) op de baan in gesprek met Taeke Westra (r) en Carlo Bloem.

Tijdens de wintercompetitie van Anne Sijbesma op zondag 13 november 2011 was het voor de eerste keer raak. ,,Ik had helemaal niet in de gaten dat ik een hartinfarct had. Na een half uur spelen kreeg ik last van mijn hoofd en maag. Ik had niet eens de bekende verschijnselen, zoals pijn in de linkerarm en druk op de borst. Aan het eind van de wedstrijd moest ik overgeven. De koffie met gevulde koek heb ik overgeslagen en thuis heb ik de hele middag ziek op bed gelegen.''

,,Mijn vriendin en de kinderen wilden 's avonds patat eten, maar dat heb ik voorbij laten gaan. Rond vijven kreeg ik een verlammend gevoel in mijn linkerarm, mijn tanden en de arm viel ook uit. Toen heb ik de huisarts gebeld en die heeft na een aantal vragen direct de ambulance gewaarschuwd. Binnen vijf minuten stonden ze er. Ze namen een hartfilmpje, dat ze draadloos naar het MCL in Leeuwarden stuurden. Daar zagen ze dat ik zeven uur eerder al een infarct had gehad.''

,,Je beseft het niet, je schrikt je dood – figuurlijk dan. In een paar tellen trekken alle leuke dingen uit je leven aan je voorbij. En drie kwartier na het telefoontje naar de huisarts lag ik in het ziekenhuis in Leeuwarden. Dezelfde avond had ik twee stents in de rechterkransslagader. Vijf dagen later was ik weer thuis.''

Na een hartrevalidatieprogramma van zes weken (begin 2012) startte Paul Muskens weer langzaam aan met sporten. Eerst als coach en daarna weer rustig trainen. ,,Je weet hoe fanatiek ik ben.'' Daarna maakte hij de wintercompetitie van Anne Sijbesma zelf ook weer af. ,,Rustig aan, niet meteen volle bak.'' Op 29 maart 2012 kreeg hij zijn tweede infarct, op school, tijdens het moment dat er ’s middags een EHBO- en AED-cursus werd gegeven. Een docent en dertig cursisten waren op dat moment aanwezig. ,,Ik voelde 't aankomen en vroeg de receptioniste om 112 te bellen. Op dat moment kwamen de cursisten net voorbij en de cursusleider vroeg hoe het met me was. Slecht, zei ik. En tot mijn verbazing liepen ze allemaal door. Later heb ik 'm verteld dat ik nooit bij hem op cursus zou gaan. Hij schaamde zich enorm toen hij het hoorde.''

De artsen in Leeuwarden zetten een derde stent in de linker kransslagader. ,,Ik heb geluk gehad. Geen omleidingen of wat dan ook. Wel heb ik tijdens het revalidatieprogramma op de fiets de spieren in mijn dijbeen overbelast. Daarom tennis en volleybal ik nu met een brace. In maart 2013 ben ik weer hele dagen gaan werken. Het herstel is prima gegaan en ik heb er vrijwel geen schade aan over gehouden. Wel moet ik met regelmaat mijn rust pakken. Na het eten even een uurtje pitten en dan gaat het wel. Tja, ik ben ook geen 25 meer. Met tennis ga ik er weer voluit voor, maar die twee infarcten blijven wel voortdurend in je achterhoofd ronddolen. Je geniet meer van de kleine dingen in het leven.''